Column: 'Het Bankje'
Geplaatst: maandag 8 september 2025 om 19:10 | Views: 1656
Auteur: Stichting Pekela Beweegt
PEKELA - Er staat een bankje in het park. Niets bijzonders, zou je denken. Een plank met poten, wat verweerd ijzer, een likje verf dat ooit donkergroen was. Toch gebeurt er iets op dat bankje. Iets wat we in vergaderzalen en online al lang zijn kwijtgeraakt: mensen praten met elkaar.
Niet op de toon van meningen als zwaarden, maar met stemmen die eerst tasten en dan landen. Ouderen die hun ochtendwandeling onderbreken, jongeren die even uit hun scherm kruipen, een baasje met zijn loslopende hond en een toevallige passant. Soms begint het met een zucht, soms met een glimlach.
“Mooi weer, hè?” is nog altijd een krachtiger zinsnede dan een post met duizend likes. Want uiteindelijk zijn het niet de grote gebaren die ons verbinden, maar de kleine momenten waarin we écht gezien worden. Niet via pixels, maar via een blik. Niet in een call, maar op een bankje.
Soms blijft er iemand iets langer zitten. Niet om iets te zeggen, maar gewoon om er te zijn. Alsof de stilte op dat bankje anders klinkt dan elders — zachter misschien, of eerlijker, minder eenzaam. En soms zie je iemand met een thermoskan koffie, twee bekers. Alsof ze hopen dat er iemand aanschuift. En vaak gebeurt dat ook. Het begin van mooie contacten, vriendschappen.
We zoeken zo vaak naar grote oplossingen voor kleine problemen. We digitaliseren aandacht, protocolleren contact, structureren empathie. Maar misschien is er geen app voor nabijheid. Misschien hoeven we niet alles op te lossen. Misschien is ‘er zijn’ soms al genoeg.
Ik zag laatst een man en een vrouw, vreemden van elkaar, naast elkaar zitten. Hij vertelde over zijn vrouw, ze was vorig jaar na een kort ziekbed overleden. Zij knikte, zei weinig, maar haar aanwezigheid zei genoeg. Even later lachten ze om iets kleins, iets banaals. De dood was niet vergeten, maar hij zat even op schoot in plaats van op de borst.
Kinderen delen een ijsje, geliefden delen stilte, en soms delen we zelfs een traan. Het bankje dwingt niets af, het nodigt alleen maar uit. Het kent geen algoritmes, geen statusupdates. Alleen de geur van gras, het ritme van passerende voetstappen en het geritsel van gesprekken die niet gepland zijn.
Het bankje is niet kieskeurig. Jong, oud, stil, druk, verliefd of verdrietig. Het bankje staat er voor iedereen. Gesprekken die hier begonnen leidden tot vriendschappen, ruzies werden bijgelegd, boeken werden besproken en eenzaamheid werd naar de achtergrond verdreven. Niemand komt om te verbinden maar dat is wel wat er op het bankje gebeurt.
Misschien hebben we niet méér verbinding nodig. Misschien hebben we gewoon meer bankjes nodig.
Deze kolom is een initiatief van Stichting Pekela Beweegt en Vita Salis Gezondheidscentrum te Nieuwe Pekela waar meerdere zorgverleners en vrijwilligers samen komen om uw gezondheid weer in uw handen te leggen. Gezamenlijk willen we u laagdrempelig informeren over de mogelijkheden die er zijn op gebied van gezondheid.
