Column Pekela Beweegt: 'Onder de deken van de dag'
Geplaatst: zaterdag 8 november 2025 om 14:25 | Views: 495
PEKELA - Het huis ademt ochtenddrukte. Een puber pakt haar schooltas in, een kleine jongen smeert een broodje voor ontbijt , de hond staat blaffend bij de deur, wachtend tot hij naar buiten mag . Het huis ontwaakt met de gebruikelijke rumoer, maar moeder hoort het alsof het door een dikke muur komt. Aan de keukentafel roert vader de havermout, terwijl hij met één oog op de klok let. Alles moet door, want het leven wacht niet. Maar zij zit daar, stil, een mok koude thee voor zich, alsof iemand het geluid in haar heeft uitgezet. Alsof haar hoofd vol zit met wolken.
Depressie is geen donderwolk die je zomaar kunt wegwuiven. Het is eerder een mist die
langzaam binnen sijpelt. Eerst denk je dat het wel overwaait, dat een goede nacht slaap of
een paar zonnige dagen het oplost. Maar mist is hardnekkig. Het vult elke kamer, kruipt in
elk gesprek. Het maakt tandenpoetsen tot een berg beklimmen, en een simpel uitstapje
naar de supermarkt tot een marathon.
Voor de buitenwereld blijft het vaak onzichtbaar. Op verjaardagen wordt er gelachen, op
de sociale media zijn foto`s te zien van een prachtig gezin. Maar achter de voordeur klinkt
het anders: kortere ademhalingen, zuchten die te lang duren, kinderen die soms niet
begrijpen waarom mama niet mee speelt, of waarom papa zo snel geïrriteerd is. Waarom
moeder uren naar de muur zit te staren en wanneer ze glimlacht haar ogen niet meer
sprankelen. Ze zien hoe papa en mama uit elkaar groeien maar ze kunnen niks doen.
Juist in die momenten kan steun van buiten voelen als zon die voorzichtig doorbreekt. Niet
de felle zon die alles meteen opwarmt maar zachte stralen die zeggen ik zie je. Dat kan op
vele manieren:
De buurman die op zaterdag even de kinderen meeneemt om te voetballen. De vriendin
die niet vraagt `Hoe gaat het?` maar zegt `Ik kom vanavond even thee drinken`. De oma
die gewoon langskomt met een pan stamppot , zonder te wachten op de hulpvraag
De mist hoeft niet verdreven te worden om verschil te maken. Het zijn de zonnestralen in
de vorm van ongevraagde hulp die het verschil maken. Het laten voelen dat je het niet
alleen hoeft te doen.
Depressie is een extra kind in huis — een dat nooit slaapt, altijd aandacht vraagt en overal
tussen gaat zitten. Maar het kan lichter worden, echt. Door handen die niet bang zijn om
vast te pakken, door ogen die kijken zonder oordeel.
Soms is de grootste steun niet het oplossen van de mist, maar gewoon naast iemand gaan
staan, in die grijze wolk, en zeggen: Ik blijf hier, totdat het lichter wordt.
Deze kolom is een initiatief van Stichting Pekela Beweegt en Vita Salis Gezondheidscentrum te Nieuwe
Pekela waar meerdere zorgverleners en vrijwilligers samen komen om uw gezondheid weer in uw
handen te leggen. Gezamenlijk willen we u laagdrempelig informeren over de mogelijkheden die er
zijn op gebied van gezondheid.
