Onverwachte bijwerkingen
Geplaatst: dinsdag 7 oktober 2025 om 13:30 | Views: 1566
PEKELA - Ken je Gerda? Gerda is een vrouw van middelbare leeftijd. Ze werk parttime in de zorg. Daar zorgt ze voor iedereen maar neigt zichzelf daar wat mee te vergeten. Als ze vrij is, zorgt ze voor haar kleinkinderen om haar eigen kinderen wat te ontlasten. Ze heeft geen bijzondere verhalen over bergbeklimmen of wereldreizen. Geen Instagramaccount vol hippe gerechten of hardloopselfies bij zonsopkomst. Eigenlijk valt Gerda niet erg op. Just a face in the crowd. Gerda is gewoon Gerda.
Maar sinds kort is er iets veranderd. Iets kleins, bijna onzichtbaar voor wie haar niet goed kent. Gerda is begonnen met sporten. Geen zware trainingen, lange duurlopen of onhaalbare doelen. Niet omdat de dokter het zei, of omdat ze een sixpack ambieert. Nee, ze voelde zich de laatste tijd wat moe. Haar hoofd zat vol. De dagen liepen in elkaar over, en ’s avonds zakte ze met tegenzin op de bank. Is dit het nou? dacht ze een keer, terwijl Henk Formule 1 keek.
De drempel was hoog. Sporten was iets van vroeger. Van toen ze nog soepel en wendbaar was. Van de schoolgym waar ze als laatste gekozen werd. Van die keer dat ze zou gaan hardlopen maar al binnen honderd meter buiten adem was en besloot dat het niks voor haar was.
Maar nu, op dinsdagavond, trekt Gerda haar sportlegging aan en loopt ze naar de beweeg- en ontmoetingstuin. Daar doet ze mee met een groep dorpsgenoten die net als zij weer zijn gaan bewegen. Met een trainer. Want die motivatie helpt. Soms lachen ze harder dan ze sporten. En soms is het andersom.
De eerste weken voelde ze vooral spierpijn. In haar bovenbenen, haar armen, zelfs in spieren waarvan ze niet wist dat ze ze had. Maar na een tijdje gebeurde er iets. Ze werd lichter, niet in kilo’s, hoewel dat ook wat scheelt, maar in haar hoofd. Ze slaapt beter. Ze moppert minder. Ze zegt vaker ‘ja’ tegen dingen waar ze vroeger ‘laat maar’ op zei. En als haar kleindochter vraagt of ze mee komt touwtjespringen, doet ze dat gewoon. Buiten. Op straat.
Gerda is geen ander mens geworden. Ze is nog steeds zorgzaam, nuchter en wars van poespas. Maar er zit iets in haar houding. Haar schouders hangen minder. Haar blik is helderder. Alsof ze zichzelf weer een beetje heeft teruggevonden daar in die beweegtuin.
Bewegen heeft haar lijf wakker gemaakt, maar ook haar geest. Ze dacht dat sporten iets was wat moest. Iets vermoeiends, iets voor de jeugd. Maar nu weet ze beter. Bewegen is leuk, het helpt je beter in je vel te zitten, zorgt ervoor dat je fitter wordt en meer energie hebt, dat je de dag beter aan kunt, het schept verbinding en is het begin van vriendschappen.
Gerda sport niet om jong te blijven. Ze sport om zichzelf bij te houden.
En op dinsdagavond, als ze met een rood hoofd naar huis loopt, denkt ze: Ik ben misschien geen type voor marathons, maar ik ben wél begonnen. En dat is al een overwinning
Deze kolom is een initiatief van Stichting Pekela Beweegt en Vita Salis Gezondheidscentrum te Nieuwe Pekela waar meerdere zorgverleners en vrijwilligers samen komen om uw gezondheid weer in uw handen te leggen. Gezamenlijk willen we u laagdrempelig informeren over de mogelijkheden die er zijn op het gebied van gezondheid.
