Interview met Geert Stuut uit Nieuwe Pekela

Geplaatst: woensdag 31 juli 2013 om 19:00 | Views: 53590

Auteur: Ronald Niemeijer

NIEUWE PEKELA - In Nieuwe Pekela kennen ze hem allemaal van de Rabobank (“nee ik was er geen directeur”) en van zijn ansichtkaarten (“nu een stuk of 400”). Maar wie is de mens Geert Stuut? En hoe staat het met zijn gevecht tegen kanker? Woensdag nodigde ik mezelf uit voor een interview.

Facebook
Dat gesprek met Geert was overigens heel snel geregeld. Niet via de telefoon of mail, maar via Facebook. Geert reageerde binnen 3 minuten op mijn berichtje. “Ik zit heel vaak op Facebook. Meerdere keren per dag. Om ansichtkaarten te posten. Mensen vinden dat geweldig en ik vind het heel leuk als daarop gereageerd wordt. Met name om dat laatste doe ik het ook. Soms ontstaan er zelfs hele verhalen. En dat door een simpele ansichtkaart. Maar goed, mensen vinden afbeeldingen sowieso leuk om te zien. Vooral als die van vroeger zijn.”

Buurman Johan
Afbeeldingen heeft Geert overigens genoeg. Hij heeft maar liefst 400 ansichtkaarten van Nieuwe Pekela. Een unieke verzameling, die de historie van 'zijn dorp' in met name zwart-witbeelden heeft gevangen. De ansichtkaarten zijn met liefde opgeborgen en worden af en toe nog voorzichtig tevoorschijn gehaald. Want veel vaker bekijkt Geert ze nu op de computer. Bijna alle ansichtkaarten zijn daarop opgeslagen. Gedigitaliseerd dankzij buurman Johan en dus allemaal afbeeldingen van Nieuwe Pekela.

Geert achter de computer, waarop honderden ansichtkaarten staan.

Tsjechië en Korea
In Nieuwe Pekela kwam Geert op 27 april 1953 ter wereld. Hij is de middelste. “Ik heb nog een oudere broer en een jonger zusje.” Dat 'zusje' woont op een steenworp afstand; de Zuidwendingerweg. De broer van Geert woont al weer jaren in Duitsland, dichtbij de grens van Tsjechië. “Hij heeft niet zo veel met Pekela.” Dit in tegenstelling tot Geert, die zichzelf een geboren en trotse Nieuwe Pekelder noemt. “In ben op C71, tegenover het gemeentehuis, ter wereld gekomen. Tot mijn tiende heb ik er gewoond. Daarna zijn we naar de nieuwbouw van Nieuwe Pekela gegaan, ook wel Korea genoemd. Waarom de wijk zo genoemd werd? In Korea was het in die tijd oorlog. Maar het zei misschien ook wel iets over de wijk zelf. Het zal een combinatie geweest zijn.”

Geert had dove ouders. "Daar ben ik wel een zelfstandig mens van geworden. Want ik moest op jonge leeftijd al veel dingen zelf regelen..."

Dove ouders
Geert kijkt terug op een gelukkige jeugd. En dat is een jeugd, die op mij juist als heel ingewikkeld overkomt. Want Geert zijn ouders waren doof. De twee leerden elkaar kennen op de dovenschool. “Mijn vader kwam uit Nieuwe Pekela en mijn moeder uit Oude Pekela.” In tegenstelling tot zijn jongere zusje beheerste hij geen gebarentaal en moest hij het doen met klanken. Toch communiceerde dat prima: “Als kind weet je niet anders.” Maar eenzaam en stil was het wel, herinnert Geert zich. “Thuis had je eigenlijk nooit iets te vertellen. Daarom speelde ik heel veel buiten en deed ik niets anders dan voetballen.” Dat voetballen deed Geert later ook in clubverband bij PJC en Damacota. “Bij Damacota, omdat die op maandag trainden. Dat kwam me toen beter uit.”

De vader van Geert kwam uit een gezin met 16 kinderen, waarvan 8 doof waren. De moeder van Geert kwam uit een gezin van 4 kinderen, waarvan 2 doof waren. Geert is zelf, zoals hij dat noemt, éénorig. “Dat zijn toch dingen die dan in de familie zitten en dus verder erven.” De vader van Geert was kleermaker. “Dat zag je in die tijd heel vaak. Dove mensen voerden vaak een beroep uit, waarbij je precies en geconcentreerd te werk moest gaan. Zo waren ook veel dove mensen schoenmaker of bakker...”

Geert kreeg deze week nog een kaart, omdat hij op 2 augustus weer naar het ziekenhuis moet.

Lymfklierkanker
Geert en zijn vrouw wonen al meer dan 30 jaar aan de Albert Reijndersstraat in Nieuwe Pekela. Zelf hebben ze een zoon (Jorik) en een dochter (Margret). Een gelukkig gezin, dat het in 2011 plotseling fors te verduren krijgt. Bij Geert wordt non-Hodgkin-lymfoon geconstateerd: een zeldzame vorm van lymfklierkanker. Op 13 juni 2011 gaat het zelfs zo slecht met Geert, dat hij niet meer aan de dag van morgen denkt. Geert is dan al een poosje ziek. Hij is al aan zijn arm geopereerd en heeft al chemotherapie achter de rug. Maar een dag later komt de zon toch op en gaat Geert stapje voor stapje in gezondheid vooruit. Niet zelden wordt hij “medisch wonder” genoemd. Waarop Geert nu zegt: “En dat is eigenlijk ook zo. Want niemand had verwacht dat ik op deze manier hier weer zou zitten.” Maar helemaal hersteld is de Geert nog niet. De kanker is nog niet uit zijn lichaam verdwenen en regelmatig onderzoek is nog steeds noodzakelijk. Vrijdag 2 augustus is weer zo'n dag. Geert moet dan naar het Refaja-ziekenhuis, zodat de doktoren de status van zijn ziekte kunnen vaststellen. En dat zijn moeilijke momenten. Voor Geert, zijn vrouw, maar ook voor zijn omgeving. Op tafel ligt voor het aanstaande ziekenhuisbezoek dan ook een wenskaart. Op de voorkant staat: “Man of the Year. Het levende bewijs dat superman bestaat.” Binnenin de kaart: “Voor 2 augustus heel veel succes in het ziekenhuis. Liefs Fred, Dieneke, Saminna, Tygo.”

Geert zegt dat hij met zijn ziekte heeft leren omgaan. Maar moeilijk blijft het wel. “De ene dag is beter dan de andere, maar ik ben nog wel vaak moe.” Toch is hij geen stilzitter. Met name het plaatsen van ansichtkaarten op Facebook is voor Geert een prettige bezigheid. Het biedt afleiding, maar ook de reacties vindt Geert leuk. “Die komen dus echt overal vandaan. Uit Italië, Frankrijk, Zweden, Canada... Allemaal oud-Nieuwe Pekelders. Leuk man!”

Geert voor zijn woning aan de Albert Reijndersstraat in Nieuwe Pekela.

Mister Rabobank
In Nieuwe Pekela – en dus ook ver daarbuiten – is Geert niet alleen bekend door zijn ansichtkaarten en Facebook. Decennia lang al kennen veel Pekelders hem vooral als 'de man van de Rabobank'. Op 1 november zal Stuut er officieel uit dienst treden. “Ik heb er dan 43 jaar dienstjaren opzitten. Ik herinner me het nog goed. Op 1 juli 1970 ben ik bij de Rabobank begonnen. Dat was aan de Doorsneeweg. Waar nu administratiekantoor Den Heijer zit, daar zat toen een vestiging van de Rabobank. Ja, inderdaad. Nieuwe Pekela had toen twee Rabobanken. Aan de Kerkstraat en – de grootste vestiging – op Doorsnee.” Geert herinnert zich van de Rabobank aan de Doorsneeweg vooral een soort heuveltje. “Als mensen daarop hun auto parkeerden en de handrem niet hadden aangetrokken, dan ging de wagen spontaan aan de rol. En dat is ook diverse keren gebeurd. Menig keer zei ik: pak eerst uw auto maar even, dan kunt hier straks wel tekenen.”

Bankoverval
Geert werkte jarenlang bij de Rabobank-filialen aan de Doorsneeweg en de Kerkstraat. Alhoewel hij 'gewoon' bankmedewerker was; veel Pekelders beschouwden hem als de plaatselijke directeur. Maar Geert wist dan ook altijd alles en zonder iets te zeggen kon hij dat ook heel fijntjes laten merken. Toch heeft Geert niet altijd in Nieuwe Pekela gewerkt. Hij was ook een tijdje werkzaam bij de Rabobank in Veendam en Muntendam. In dat laatste dorp maakte hij in 2003 zelfs een bankoverval mee. “Drie gewapende mannen drongen de bank binnen en namen een bezoeker onder gijzeling. Ja, dat waren angstige momenten.” Aan de overval werd zelfs aandacht besteed in Avro's Opsporing Verzocht. “Zelfs de reconstructie vond ik nog weer heel confronterend om te zien.” Voor de overval werden ooit wel aanhoudingen verricht, maar de verdachten moesten weer worden vrijgelaten door gebrek aan bewijs. Over de hoogte van de buit mag Stuut zelfs na al die jaren geen mededelingen doen. “Maar het was niet een geweldig hoog bedrag. Laat ik het zo zeggen: je kunt er geen fatsoenlijke auto voor kopen. En dat is een ruim begrip...”

Geert Stuut bezocht in Nieuwe Pekela de Jan Ligthartschool. Daarna ging hij naar de MULO, eveneens in Nieuwe Pekela. Pas in 2000 volgde Stuut de MEAO in de stad Groningen. “Volwassenenonderwijs. Elke dinsdag van 14.00 tot 22.00 uur. Waarom op latere leeftijd toch nog weer naar school? Omdat ik dat geweldig leuk vond en omdat ik daar tijd voor had. En ik vond het vooral leuk om te ervaren hoe mensen, die jonger zijn dan ik, denken en tegen bepaalde maatschappelijke kwesties aankijken.”

Sociale contacten
Door zijn ziek-zijn was Mister Rabobank Geert Stuut maar liefst twee jaar uit roulatie. “Ik heb weken in het ziekenhuis gelegen. Ook heb ik thuis, in de kamer, een jaar lang op bed gelegen.” Na het wonderbaarlijke herstel (“genezen ben ik nog niet verklaard”) ging hij op therapeutische basis enthousiast weer aan de slag. Maar aan het dienstverband, dat Geert Stuut de Geert Stuut van Pekela heeft gemaakt, komt dus definitief een einde. Op 1 november is het zover. Geert daarover: “Ik zal de sociale contacten enorm gaan missen. Maar het werk niet...”

Dit is een geliefd plekje van Geert: het monument onder het viaduct in Nieuwe Pekela. Op deze plek zat ooit slagerij Van der Laan. "En later het winkeltje van Bamberg."

Externe links:
Ansichtkaarten Nieuwe Pekela (fotoalbum)
Symbolische sluiting Rabobank Nieuwe Pekela door Geert Stuut (video)